Łagodzenie konfliktu
W badaniach nad komunikowaniem w innym rodzaju związków, a mianowicie w relacjach matek i ich dorastających dzieci, również wyraźnie różnicują się pary zgodne i pary niezgodne. Wiadomo, że dorastanie dzieci niesie z sobą częste konflikty w rodzinie. W Stanach Zjednoczonych istnieją nawet specjalne ośrodki wyspecjalizowanej psychoterapii w zakresie pomocy rodzicom dorastających dzieci, w których rodzice i dzieci uczeni są sposobów negocjowania, zawierania kontraktów, komunikowania i wspólnego rozwiązywania rodzinnych problemów. Techniki stosowane w tej psychoterapii opierają się na szczegółowej analizie najczęstszych problemów komunikacyjnych między rodzicami i dziećmi. Na czym polegają te problemy? Artur Robin i Joan Weiss zastosowali 23-czynnikową metodę analizy interakcji rodzinnych, pozwalającą na wszechstronny opis sposobów komunikowania się. Uzyskali różnice między skłóconymi i nie skłóconymi parami „matka – syn” w odniesieniu do dwunastu czynników. Pary zgodne cechują się następującymi zachowaniami: akceptacja odpowiedzialności, zgodność, aprobata, ugodowość, łagodność oceniania poczucie humoru, śmiech, pozytywne rozwiązania problemów, dokładne określanie zaistniałych rozbieżności, unikanie ostrych poleceń, poniżania partnera, długiego milczenia. Te właśnie zachowania należy kształtować dla poprawy sytuacji emocjonalnej, wzajemnej aprobaty. Mniejsze znaczenie natomiast miały zachowania takie, jak wzajemne skargi, przerywanie sobie wypowiedzi, przegadywanie problemu i zadawanie licznych pytań. Wyniki tych badań sugerują, że negatywna sytuacja interpersonalna może być rozładowana tylko przez rezygnację z ujęcia konfliktu w relacji „wygrana – przegrana” i przyjęcia, że albo oboje wygrywamy, albo oboje przegrywamy. Poniżanie partnera jest własną klęską.
