Otwartość i intymność
Istnieje różne zapotrzebowanie na odsłanianie się u osób pochodzących z różnych środowisk. W środowiskach robotniczych większą uwagę zwraca się na współdziałanie i instrumentalne dopasowanie wzajemne niż wymianę subiektywnych wizji i doznań emocjonalnych. Osoby wychowane w kręgach artystycznych mogą mieć niemal obsesję na tle stałego drążenia własnych przeżyć i zanudzania innych wszelkimi szczegółami swego prywatnego życia. Są to przykłady środowiskowych różnic w postawach wobec odsłaniania się. Jednak psychiczna otwartość jest ważnym elementem budowania intymności między partnerami. Tworzenie trwałych emocjonalnych więzi wymaga penetracji wzajemnej swoich doznań psychicznych, nie tylko zewnętrznego dopasowania ról i zachowań. Intymność można rozumieć jako głębokie odczucie jednostkowości, indywidualności i nietypowości, niepowtarzalności istniejącego związku ze względu na jego emocjonalne znaczenie. Można wyliczyć za E. Waringiem i G. Chelunem osiem elementów, od których zależy intymność związku:
Afektywność – okazywanie uczuć, miłości, pozytywnego stosunku do partnera.
Wspólnota – wyrażanie zaangażowania w układ, podkreślanie jego ważności dla siebie, znaczenie drugiej osoby.
Ekspresyjność – dzielenie się własnymi myślami, przekonaniami i poglądami.
Dopasowanie – wspólnota pochodzenia społecznego, zainteresowań, celów życiowych i postaw wobec ważnych zagadnień.
Pomyślne rozładowanie konfliktów – zdolność do przyjmowania różnicy poglądów bez napięcia, bez inicjowania kłótni i krytyki, do spokojnego jej rozważenia.
Dostosowanie seksualne – wzajemne satysfakcjonujące okazywanie zainteresowania i potrzeb erotycznych.
Względna autonomia – tolerancja dla pozamałżeńskich układów przyjacielskich i koleżeńskich.
Poczucie tożsamości – przekonanie o specyfice własnego układu w odróżnieniu od innych znanych układów partnerskich.
