Liszaj płaski to choroba skóry, a także paznokci oraz błon śluzowych o charakterze przewlekłym. Charakteryzuje się tworzeniem grudek czerwonej barwy. Ponadto występuje silne swędzenie. Na chorobę są narażone osoby w każdym wieku, jednak najczęściej kontakt z nią mają ludzie między 30. a 60. rokiem życia. Aktualnie nie zostały jeszcze jednoznacznie ustalone przyczyny tego problemu, chociaż obserwuje się wyraźny związek z chorobami autoimmunologicznymi, czyli np. cukrzycą i GVHD (Graft-Versus-Host Disease; choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi). Poza tym rozwojowi pomaga przyjmowanie penicylaminy oraz kilku innych leków. Co ciekawe, to schorzenie skóry może mieć również pochodzenie bezpośrednio od wstrząsu psychicznego.

Zmiany skórne nazywane wykwitami mają kolor będący połączeniem koloru niebieskiego z purpurą i osiągają do 3 mm średnicy. Kształt ich jest nieregularny, a powierzchnia płaska i błyszcząca oraz pokryta tzw. siateczką Wickhama o białym zabarwieniu. Istotnym zjawiskiem jest objaw Koebnera. Polega on na tym, że gdy dojdzie do uszkodzenia naskórka, nawet o małym zasięgu, to po okresie tygodnia-dwóch tygodni pojawią się zmiany łuszczycowe. Jako pierwszy opisał to niemiecki dermatolog Heinrich Koebner w 1872 roku. Wykwity przeważnie pojawiają się na dłoniach i nadgarstkach oraz przedramionach, a także okolicach krzyżowo – lędźwiowych. Mogą wystąpić również w okolicach jamy ustnej.

Wyróżnia się pięć rodzajów liszaja płaskiego. Pierwszy z nich to odmiana przerosła. Wtedy grudek raczej nie ma, a ogniska plam są na skórze podudzi. Druga to odmiana mieszkowa, gdy grudki lokalizują się właśnie przymieszkowo. Towarzyszy jej zespół Grahama Little’a, a więc bliznowacenie na skórze głowy. Trzecią jest odmiana zanikowa, kiedy dochodzi do stopniowych przejaśnień, zwłaszcza w środkowej części układu obrączkowatego. Ostatnia, czyli czwarta to odmiana pęcherzowa, charakteryzująca się pęcherzami głównie na dłoniach i stopach.

Jeśli liszaj płaski zaatakuje paznokcie, to wtedy zauważamy płaskie ubytki w płytce, a później następuje stopniowe wykruszanie paznokcia w kierunku korzenia. Może zdarzyć się również tak, iż będziemy mieli do czynienia z całkowitym zanikiem płytki. Innym objawem są podłużne bruzdy o podłużnym kształcie.

Leczenie liszaja opiera się przede wszystkim na lekach przeciwhistaminowych, których głównym zadaniem jest ograniczanie aż palącego czasami wręcz świądu. Oprócz tego, korzysta się także z maści mających w swoim składzie sterydy. Oczywiście ważna jest również nasza osobista opieka nad skórą. Nie można dopuścić do kontaktu z chłodem, ale warto również unikać przegrzania. Powinna być ciągle natłuszczana i nawilżana oraz chroniona od uszkodzeń mechanicznych. Liszaj płaski w odróżnieniu od wielu innych chorób skóry nie jest wywoływany, a przynajmniej w szczególnie bezpośredni sposób, przez brak higieny, aczkolwiek czystość zawsze jest mile widziana.